วัดเจ็ดยอด เชียงราย เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญ ตั้งอยู่ที่ ถ.เจ็ดยอด ต.เวียง อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย เป็นวัดเก่าแก่ของเมืองเชียงรายอีกแห่งหนึ่ง มีเนื้อที่ 2 แปลง แปลงที่ 1 มีเนื้อที่ 11 ไร่ 2 งาน 94.8 ตารางวา และแปลงที่ 2 มีเนื้อที่ 1 ไร่ 2 งาน 88.2 ตารางวา
ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 29 กันยายน 2481 ประกอบพิธีผูกพัทธสีมา เมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2487 ได้รับการยกฐานะเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญ เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2521
สันนิษฐานว่าวัดนี้สร้างขึ้นในสมัยอาณาจักรล้านนา ในรัชกาลที่ 10 แห่งรางชวงศ์ มังราย เมื่ออาณาจักรล้านนาต้องตกอยู่ภายใต้การปกครองของพม่าก็ถูกทิ้งร้าง

ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว บ้านเมืองเริ่มสงบ ร่มเย็น เป็นปึกแผ่น คนท้องถิ่นที่อพยบหนีภัยสงครามก็เริ่มเดินทางกลับถิ่นฐานเดิมของตัวเอง วัดเจ็ดยอดได้ถูกบูรณปฏิสังขรณ์ ซึ่งในขณะนั้นวัดและพระธาตุอยู่ในสภาพชำรุดผุผัง พระครูบาคันธะวังโสจึงชักชวนชาวบ้านให้ช่วยกันบูรณะเป็นวัดประจำหมู่บ้าน มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2387

บางตำนานกล่าวว่ามาจากในขณะที่กำลังบูรณปฏิสังขรณ์วัด ขุดพบฐานของเจดีย์ที่ตั้งเรียงกันรวมเจ็ดองค์ ในขณะที่บางตำนานกล่าวว่า บริเวณนั้นมีวัดร้างถึง 7 วัด พระครูบาฯ ไม่สามารถดูแลได้ทั่วถึงจึงรวมวัดทั้งหมดสร้างเป็นวัดเดียว และสร้างพระธาตุเจดีย์เจ็ดยอดพร้อมทั้งให้ชื่อวัดเจ็ดยอดตามชื่อวัดโพธารามหรือวัดเจ็ดยอด ในจังหวัดเชียงใหม่ การสร้างเจดีย์ 7 องค์ เพื่อเป็นเครื่องหมายหลักธรรมของพระพุทธเจ้าที่หมายถึง อริยทรัพย์ 7 และโพชฌงค์ 7

พระอุโบสถ เป็นอาคารก่ออิฐถือปูนลักษณะทรงไทยล้านนา หลังคาลด 2 ชั้น มุงกระเบื้อง ประดับช่อฟ้า ใบระกา หางหงส์ มีมุขหน้า ผนังด้านนอกและด้านในลวดลายวิจิตรสวยงาม

พระประธาน ในพระอุโบสถ เป็นพระพุทธรูปปูนปั้น ลงรักปิดทอง สร้างเมื่อปีพุทธศักราช 2470

พระธาตุเจ็ดยอด เป็นถาวรวัตถุโบราณมาแต่เดิม ไม่ปรากฏว่าสร้างเมื่อใด ได้ชำรุดทรุดโทรมมามาก ในปีพุทธศักราช 2460 ได้รับบูรณปฏิสังขรณ์ตามรูปแบบเดิม สูงตั้งแต่ธรณีถึงยอดฉัตร 53 ศอกวัดรอบด้านใต้ ด้านเหนือ 11 วา 2 ศอก ด้านทิศตะวันตกและทิศตะวันออก ด้านละ7 วา 3 ศอก ปีพุทธศักราช 2368 ได้ทำบุญฉลอง เมื่อ เดือน 7 เหนือ ขึ้น 15 ค่ำ วันอาทิตย์